آیا گونه های ماندابی استپ های البرز به عنوان شاخص های بوم شناختی قابل استفاده اند؟ آزمون یک فرضیه و ترسیم نیمرخ بوم شناختی گونه ها

مانداب های شیب های جنوبی رشته کوه های البرز ویژگی های منحصر به فردی دارند. تاکنون مطالعات کمی درباره گونه های شاخص و عوامل موثر بر الگوی انتشار آن ها در این رویشگاه ها انجام گرفته است. هدف از این پژوهش آزمون فرضیه امکان شاخص بودن گونه های ماندابی و ترسیم نیمرخ بوم شناختی آنها در دامنه های خشک البرز می باشد. روابط متقابل بین ارتفاع از سطح دریا و ویژگی های خاک و حضور گونه ها (در ۵۱۲ قطعه نمونه) با تجزیه و تحلیل گونه های شاخص دو طرفه و روش نیمرخ بوم شناختی بررسی گردید. از ۴۱ گونه جمع آوری شده تنها ۱۱ گونه در این تجزیه و تحلیل گونه های شاخص در سه گروه پوششی شناسایی گردید. گروه اول شامل گونه های ligularia persica. وgypsophila elegans. در ارتفاعات بالا(> 2500 متر) با خاک هایی اسیدی ( < 3/6) و ماسه ای (> 55%)می باشد. در گروه دوم گونه های شاخص pedicularis sibthorpii و carex dilutaدر تراز های میانی از متغیر های بوم شناختی به ویژه ارتفاع ( 2550-2050 متر) و اسیدیته خاک( 6/7- 4/6) دیده می شوند. گروه سوم با گونه های شاخص schoenoplectus lacustris ،carex songorica. و lythrum salicaria. در ارتفاعات پایین (>2000 متر) در خاک های قلیایی (< 7/7) با با تراز های بالایی از هدایت الکتریکی ( < ms/cm 10) و درصد رس (< ۳۶%) مشخص می گردد. همچنین ۱۲ گونه به عنوان گونه های شاخص برای ارتفاع و ویژگی های خاکی با استفاده از ترسیم نیمرخ بوم شناختی مشخص گردید.